„Prawdą i pracą”
Urodził się 29 XII 1820 roku w Radomiu. Wybitny lekarz i przyrodnik. Uczestnik powstania węgierskiego (jako kierownik ambulansu lekarskiego). W latach 1847-1857 lekarz Szpitala Ewangelickiego w Warszawie (w 1855-57 lekarz naczelny). Twórca warszawskiej szkoły internistycznej. Od 1857 r. profesor szczegółowej patologii i terapii Akademii Medyko-Chirurgicznej, a od 1862r. na Wydziale Lekarskim Szkoły Głównej (skąd ustąpił po przemianowaniu jej w 1869 r. na Uniwersytet Cesarski z jęz. wykładowym rosyjskim), do 1871r. wykładał na rosyjskim UW (zdymisjonowany przez władze carskie). Swe doświadczenia lekarskie zebrał m.in. w pracach: „Metoda wynajdywania wskazań lekarskich”, „Plan leczenia i jego wykonanie.” Oprócz działalności lekarskiej i dydaktycznej był autorem wielu prac z dziedziny mineralogii, chemii i botaniki (od 1846 członek Królewskiego Towarzystwa Botanicznego w Ratyzbonie). Zajmował się także działalnością społeczną (w 1861 roku, jako członek Delegacji Miejskiej opracował projekt reformy szkolnictwa średniego). W 1881r. współzałożyciel i do 1885 pierwszy prezes Komitetu Zarządzającego Kasami im. Józefa Mianowskiego. Ostatnie 20 lat życia poświęcił Tatrom, które pokochał. Uświadomił ich walory artystom, pisarzom, przyrodnikom, ftyzjatrom, turystom. Propagował wartości lecznicze i turystyczne Zakopanego. Był pionierem klimatycznego leczenia gruźlicy w Polsce, jednym z pierwszych badaczy przyrody tatrzańskiej i kultury góralskiej. Badał obyczaje, legendy i pieśni górali. Pionier taternictwa. Współzałożyciel Towarzystwa Tatrzańskiego w Zakopanem w 1873 r. Zmarł 4 XI 1889 roku w Zakopanem. Jego zbiory stały się zawiązkiem Muzeum Tatrzańskiego im. Tytusa Chałubińskiego.
Nadanie imienia
Do najważniejszych chyba wydarzeń w historii naszej szkoły zaliczyć można uroczystość nadania imienia, która odbyła się dnia 25 marca 1994 r. w podniosłej atmosferze z udziałem wielu gości. Telewizja warszawska wyemitowała jej fragment w godzinach popołudniowych 25 marca. Nadanie imienia poprzedzone było długimi dyskusjami przeprowadzonymi wśród uczniów z udziałem nauczycieli. Z wielu propozycji na patrona wybrano dr Tytusa Chałubińskiego, słynnego lekarza, społecznika i miłośnika Tatr. Zaimponował on młodzieży swoją humanistyczną, godną postawą człowieka oddanego służbie wartościom pryncypialnym. Najważniejsza dewiza życiowa dr. T. Chałubińskiego brzmiała: „Prawdą i pracą”. Gdy Kuratorium Oświaty i Wychowania zatwierdziło propozycję uczniów, rozpoczęto przygotowania do tej, jakże niezapomnianej uroczystości. Zorganizowano konkursy klasowe na temat życia i działalności słynnego doktora, a finaliści wzięli udział w konkursie ogólnoszkolnym. Przygotowano też specjalne wydanie gazetki szkolnej oraz ogłoszono konkurs na projekt logo symbolizującego współistnienie w jednym zespole dwóch szkół tj. liceum ogólnokształcącego i szkoły medycznej. Konkurs wygrała uczennica Ewa Utkowska. W ceremonii nadania imienia szkole uczestniczył kurator warszawski W. Paszyński, który podarował młodzieży telewizor. Przybył też ksiądz proboszcz z pobliskiej parafii i poświęcił sztandar szkoły ufundowany przez Komitet Rodzicielski z okazji nadania imienia. Szkoła gościła również delegację z Liceum Ogólnokształcącego w Radomiu, noszącego imię T. Chałubińskiego oraz, co najważniejsze, liczną rodzinę czcigodnego patrona, która podarowała młodzieży wspaniały portret doktora. Uroczystość uświetnił występ japońskiej pianistki oraz program artystyczny przygotowany przez uczniów.
